هیئت محبان حضرت علی اصغر(ع) شهرستان فهرج

دروغگویى به هر شکل که باشد بى‌صداقتى را همراه خود دارد و اثر وضعى را هم داراست، از این نظر علماى اخلاق سفارش مى‌کنند که حتّى گناهانى را که در مواقع ناچارى جایز دانسته شده است، حتّى الامکان مرتکب نشویم.

بعضی‌جاها اشخاصی توجیه می‌کنند که دروغ مصلحتی گفتم، درست هست که دروغ مصلحتی داریم، اما اثر وضعیش را می‌گذارد، یعنى علاوه بر اینکه اثر تکلیفى اش، جهنم و تجسّم عمل است، یک اثر وضعى نیز در این دنیا دارد. و لذا اگر واقعا دروغ مصلحتی هم باشد و عقاب نداشته باشد، اثر دروغ که مثل بی اعتمادی و... را خواهد گذاشت؛ مثل شراب، که اگر کسی فکر می‌کرد توی لیوانی آب هست لذا نوشید و بعد متوجه شد شراب بوده است، گرچه گناه نکرده و عقاب ندارد، اما آن شخص حتما مست خواهد شد، چرا که از اثرات شراب مست کردن می باشد.

بعضی از فرمایشات و اثرات دروغ و نشانه‌های شخص دروغگو آنطور که از آیات و روایات استفاده می‌شود عبارتند از:

1.روسیاهیِ دروغگویان

خداوند عزّ و جلّ که می‌فرماید:« وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ»[الزمر/ 60]روز قیامت خواهى دید کسانى را که بر خدا دروغ‏ بستند رویشان سیاه شده‏ است.

2.محرومیت از نماز شب و روزی مقدّر

یکی دیگر از آثار دروغ گفتن این‌است که طرف از روزی که برایش مقدّر شده بود محروم گردد. همانطور که حسین بن حسن کندى از امام جعفر صادق(علیه السّلام) نقل کرده که فرمود:« شخص گاهى دروغى گوید و باعث آن شود که از روزى مقدّرش محروم گردد، گفتم چگونه از روزى محروم مى‏‌شود؟ فرمود: اثر دروغ گفتن موفّق نشدن به نماز شب است، و چون از نافله شب محروم ماند، از روزى مقدّر بى‏‌نصیب گردد».

یکی دیگر از نشانه‌های آدم دروغگو بی‌عقلی اوست.

هشام بن حکم گوید: امام کاظم(علیه السلام) به من فرمود: «اى هشام - عاقل دروغ‏ نگوید اگر چه دلخواه او باشد.».
امام صادق(علیه السّلام) می‌فرمود:«چون بنده‏‌اى راست گوید نخستین کس که او را تصدیق کند خدا خواهد بود، و خودش نیز داند که‏ راستگو است، و هر گاه دروغ گوید اوّل کس که او را تکذیب کند خداست و خود نیز داند که دروغگو می‌باشد»

3.ویرانی خانه و کاشانه، و قطع شدن نسل

حضرت باقر(علیه السلام) فرمود: «...بدرستى که قسم دروغ‏ و قطع رحم، خانه‌‏ها را ویران و خالى از اهل و خانمان کند، و خویشاوندى را از جا برکند، و از جاى برکندن خویشى‏ مایه قطع نسل گردد.».

4.جرأت به گناه‌های بزرگ

سید العابدین على بن الحسین (علیه السلام): «از دروغ‏ کوچک و بزرگ، جدى و شوخى، بپرهیزید، که چون کسى دروغ‏ کوچک گفت کم‌کم به بزرگ هم جرات مى‌‏کند».

نشانه عدم ایمان و یا ضعف آن

على بن رئاب گوید: شنیدم حضرت صادق (علیه السّلام) می‌فرمود: « سرشت و طبیعت م?من دروغ‏ و بخل و زناکارى نیست».

همچنین أمیر الم?منین على (علیه السّلام‏) می‌فرمایند: «هیچ بنده‏اى مزه ایمان را نچشد، مگر آنگاه که دروغ- چه به شوخى و چه به جدّى- را ترک کند».
سید العابدین على بن الحسین (علیه السلام):«از دروغ‏ کوچک و بزرگ، جدى و شوخى، بپرهیزید، که چون کسى دروغ‏ کوچک گفت کم‌کم به بزرگ هم جرات مى‌‏کند»

5.خدا او را تکذیب کند

عبداللَّه بن عجلان گوید: امام صادق(علیه السّلام) می‌فرمود: «چون بنده‏‌اى راست گوید نخستین کس که او را تصدیق کند خدا خواهد بود، و خودش نیز داند که‏ راستگو است، و هر گاه دروغ گوید اوّل کس که او را تکذیب کند خداست و خود نیز داند که دروغگو می‌باشد».

6.مبارزه با خدا

یعقوب احمر گوید: امام صادق(علیه السّلام) فرمود:«هر کس (نزد قاضى براى اثبات حقّى یا نفى آن) قسم یاد کند و خود بداند که دروغ می‌گوید، گوئى بمبارزه با خداى عزیز و جلیل برخاسته است».

اینها تنها بخشی از هزاران اثر مخرب و ویران کننده دروغ می‌باشد، لذا خانواده‌ای که میل به کمال دارند، ناگزیر به برنامه‌ریزی جهت پیشگیری و استفاده از این سم هلاک کننده می‌باشند.