هیئت محبان حضرت علی اصغر(ع) شهرستان فهرج

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

وقتى که پرورگار متعال به حضرت ابراهیم (ع ) دستور داد که بجاى حضرت اسماعیل (ع ) این گوسفند را ذبح کند. (خواست او را امتحان کند که آیا بدستور پرورگارش فرزند دلبندش حضرت اسماعیل را ذبح مى کند یا خیر. و راءفت پدر و فرزندى او را مى گیرد و آن چیزى که در قلب هر پدرى نسبت به فرزندش مى باشد یا نه .)

حضرت ابراهیم (ع ) محکم و استوار بر دستور خداوند ایستادگى نمود تا به آن ثواب عالى که به مصبیت دیده ها مى دهند او هم استحقاق پیدا کند.
که الحمدلله هم خوب امتحان پس داد و به آن ثواب هم رسید و خداوند هم گوسفندى براى او فرستاد و فرمود:
این گوسفند را بجاى اسماعیل ذبح کن و جهت ارتفاء درجه به حضرت ابراهیم (ع ) وحى فرمود: اى ابراهیم ؛ محبوب ترین خلق نزد تو کیست ؟
عرض کرد: بار پروردگارا خلقى نیافردى که پیش من محبوب تر از حبیب تو محمد (ص ) باشد.
پروردگار عالم فرمود: آیا او را بیشتر دوست دارى یا خودت را؟ عرض کرد: او را بیشتر دوست دارم .
خطاب رسید: آیا فرزندت را بیشتر دوست دارى یا فرزند او را؟ عرض کرد: فرزند او محبوتر است .
خطاب رسید: آیا ذبح فرزند او به ظلم و ستم به دست دشمنان پیش تو درد آورتر است یا ذبح فرزندت به دست خودت به اطاعت من ؟!
فرمود: خدایا خب معلوم است کشته شدن ذبح او به دست دشمنان براى قلبم درد آورتر و محزون تر است .
در اینجا خداوند متعال براى حضرت ابراهیم (ع ) روضه خوانى کرد و فرمود: اى ابراهیم گروهى که خود را از امت پیغمبر اسلام محمد(ص ) مى پندارند، فرزندش حسین (ع ) را بعد از او به ظلم و ستم مى کشند و بخاطر این کارشان سزاوار خشم و غضب من مى گردند...
حضرت ابراهیم با شنیدن این مصائب ناله اى زد و دلش به درد آمد و صداى خود را به گریه بلند نمود.
خطاب رسید: اى ابراهیم ناله و فریاد و هَمَّت را که براى فرزندت اسماعیل که مى خواستى بادست خودت به ناراحتى و ناله ذبح کنى ، بر حسین و کشته شدن حسین فدا کردم و بخاطر این گریه و ناله هایى که براى حسین کردى ، بالاترین درجات اهل ثواب بر مصیبت واجب کردم و فدیناه بذبح عظیم .

بحار الا نوار: 44، 225